13 Aralık 2015 Pazar

Yüzümdeki Gülümseme

  Hep pollyanna olmuşumdur bu ara biraz enerjimi kaybetsem de her zaman bardağın dolu tarafını görmek benim işimdir. Olmayan sorunu var gibi düşünüp sonra olumlu düşünmek bile benim işimdir. Adımlarımı sağlam atmayı severim. 
   Bir gün ufacık bir şeyi de gözden kaçırdıysam kesin başıma gelir zaten. Hep öyle oldu. Bugün yarını hiç düşünmediysem yüzde yüz canımı sıkacak bir şey olur... Altıncı his mi dersiniz hayattan ders çıkarmak mı bilemem ama her zaman bir adım önde olmuştum. Sonra ne mi oldu? Bir gün sadece bir gün en en en yakınımdaki insanlardan birini kaybettikten sonra gardımı indirdim. Bu da daha yakınımdaki aptallıkları görmeme engel oldu. Başka olaya üzgünken duygularımın karmaşasından yararlanıldı. Çünkü zekası anca bu zaman karşıma geçebilecek kadar küçüktü. Sonrası zaten olaylar silsilesi. Bir sürü yalan dolan entrika. Bazen ben de nasıl ayakta kaldım şaşırıyorum. Herkese kendi derdi büyük gelirmiş bundan artık eminim. Ufacık minicik bir sorunun benim için ne denli büyük olduğunu fark ettiğim zaman anladım...
   Sonunda mutlu olmayı, istediğim kişi veya kişilerle yine de başardım. Yaşananlar birer ders olarak defterime yazıldı... Öyle değil mi zaten? Her yaşadığımız gelecekte karşımıza çıkacaklar için birer ders değil mi? Her zaman bunun bilincinde olmamız önemli işte. Bugün başınıza gelen hem iyi hem kötü şeyden ders çıkarmalısınız.
   Hayat yüzümüzdeki gülümsemeyi hiçe saymaya değecek kadar uzun değil. 

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder