13 Aralık 2015 Pazar

"Söz uçar yazı kalır"

    Bazen durup nefes almak istiyor insan. Hayatın koşuşturmacası bir yerde kalsın ben biraz soluklanayım diyor. Öyle zamanlarda kimseyi istemem yanımda... Artısıyla eksisiyle her şeyi tartmak isterim, kendime kattıklarımı ya da kendimden yitirdiklerimi görmek isterim... 
    Bir kaç gündür senelerin biriken şeylerini sürekli kafamda tartıyorum. İnsanız hata yapabiliriz mantığından çok uzaktayım çünkü geçtiğimiz sene yeterince canım yandı. 22 yıllık hayatımda kendimi bildim bileli yeni yılın bana çok iyi gelmesini istediğim hiç olmamıştı. Şuan düşünüyorum geçtiğimiz yıl da kaybettiğim insanlar hayatımı yeterince mahvetmiş, daha fazlasına ihtiyacım yok.  
    Eskiden kırıldığım zaman kavga ederdim artık kırgınlıklarım da sessiz. Artık her şeyim daha sessiz. Ya büyüdüğümden ya da konuşmanın da faydası olmuyormuş gördüğümden...
Yıllarca konuştum da ne oldu sanki? Şimdi hayatımdan sildiğim bir kaç kişinin ölmesini dua edecek kadar nefret dolu değil miyim? Oysa susmamış konuşmuştum. Bir şeylerin değişmesi adına hep konuşmuştum. 
    İnsanlar diyorum, asla sizin konuştuklarınızı dinlemezler(miş)...  
    Tecrübeyle sabit asla umursamazlar(mış)... 
   Ben de bu yüzden artık konuşmak yerine yazmaya karar verdim... 
Söz uçar yazı kalır demişler sonuçta. Belki yazdıklarım daha etkili olur, dost bildiklerim için veyahut arkadaş dediklerim için...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder